27.08.2007

Два месеца пок’сно, в Универсалната сала се одржа епохалното заседание на ЈАЗНОМ (т.е. јказична носталгија за македонскија говор, следователно тука нема инсинуации за АСНОМ), което траеше три дни и две ношти, като че ли се донасја ребаланс на д’ржавнија буджет или се одзема имунитета на другарја Бучковски

Кога на неколко дни пред Илинден прие материјала “Иницијатива за прогласуванје на 2008 година како Година на македонскиот јазик и кирилското писмо”, што му го упати претседателката с неколко членове на С’вета на ДОМ, премиера Груевски тресна с двете си р’це на бирото извиквајки:
-За с’жаление македонскиот јазик и кирилицата не ги шливев во “Преродбата во сто чекори” на предизборната ми програма, но мајчинава Лилјана со Иницијативата ми го обеле таковиот, мислам, образот. Заслужава супер браво!
Веднага след това позова ресорнија минист’р Джемаили с едно десет с’ветници по езикови бербатенја, та взе да им чете материјала. Минист’ра му каза че чрез дневнија печат са осведомени за текста на иницијативата, та шеф’т го прострели с поглед прекорно (хич не иска опониране на това което е наумил). Окончателно премиера реши:
В октомври да се с’зове с’ветване, на което да прис’стват лингвисти колумнисти, клативрати литерати, политици, медиумски буба-мари, артисти, харлекини, и популјарни јавни стрини които бербатат езика, да даде Бог език’т да им се испришти. За организирането на с’вештанието и заклјученијата които ште се донесат, зад’лжи Министерството за култура.
Два месеца пок’сно, в Универсалната сала се одржа епохалното заседание на ЈАЗНОМ (т.е. јказична носталгија за македонскија говор, следователно тука нема инсинуации за АСНОМ), което траеше три дни и две ношти, като че ли се донасја ребаланс на д’ржавнија буджет или се одзема имунитета на другарја Бучковски.
Ето неколко пикантни сегменти от богатите дискусии:
Лилј.П.: -Тате ми велеше, “джаба ке се пените кјерко, зборот е живо суштество, постојано еволуира и трендот не можеш да го зауставиш. Јас те ценам и поштујам, као врло вредна особа, чак се гордејам со тебе, али вие иницијаторите не сте у право”. Неовисно од татовото ми мишлјенје, ние мораме нешто да учиниме, зато што македонскиот јазик ке се квари со англизми. На улица, у чаршија, кај да се окренеш, смрди од латиница. Ужас!
Л.Макар.: -Слажем се со госпогја Лјилја, али још више со нјезиниот тата, јер увек је во право. Станје е катастрофално, како да се навоѓаш у Енглеска, или, не дај Боже, у Америка, пу-пу-пу, овде & неместо.
Членка на МАНУ крекна: -И ју, брука једна!!
-Јесте –повика Ло.Г. от Тезгата за македонска литература.
д-р сци Д.Мир.: -Млого сум забринут за све ово што кај нас се дешава у језична сфера. Во весници, на телевизија, по излози и плакати, свуда, обичен македонски грагјанин се сусрекје со англиски текстови и у ствари ништо не разбира. Па то е, лјубезни мои, национален резил. Ако кренеш у шопинг, кје се обрукаш, продавачица нешто ти прича од чега једва трекјина се македонски зборови, слушаш худични изрази за перформанси на робата. За мене не е проблем, пошто поред пет светски, гоборим перфектно и англиски, али наш обичен уомо квалункве грагјанин блене у неја ко теле у шарена врата.
К.М. : -Као папагали ги имитирамо Бугари и Румуни, зато што мислимо да е то виза за Европа. Али не је така. Осекјам да смо под стален мориторинг на некој страни фактори и нивни полтрони.
М.Бан.: -Има право господинов за мориторингов. Не може узор на македонскава селјачана да бидат бугарски вашки и овдашнји гниди. Македонија је самостална, зато што има кирилично писмо и сурфа у болји живот, а азбуката ни ја нашкрабале анонимни свеци Кирил и Методије, продукти на мешовити брак. Као аутохтони Македонци, библиски миропомазани, треба да избегаваме латиница, и да ја негујемо летнјата македонистичка школа.
Јо.Плев.: -Мон Дјо! Ја, као франкофон се згражам од употреба на англе зборови. У ла Франс има закон и то е строго забранјено, чак се санкционише. Со два и пол македонофонски македонисти у Светот, жалосна ни мајка. Влада мора да одреши кеса.
Г.Д.: -Крајнје време е да ги расчачкаме овие ствари, кои уопште не се дешавале у мои младжи дани. На тренутци много се нервирам слушајки амерички речи кога младичи разговараат на стадион, али трагично е што то уопште никому не смета. Така се разговара не само на утакмици, него и у кафикји и кафани, увек и свугде.
Р.Р.: -Кога излезе фамозни Закон за употреба на македонски језик, неки будала не тужил у Министарство за култура, због тога што нашата фирма гласи Пивара а кобајаги законски требало Пиварница. Човек просто да се помокри од смех!
Прис’тните взеха да се смејат, един даже почна да х’лца, додека множеството револтирано уп’тваше мр’сни псувни за сметка на Министерството. Целата Универсална ечеше от ураганени викове, а Р.Р. прод’лжи:
-Ја им рекох да наша скопска Пивара је регистрована још у турско време, а према османска традиција назив на фирма никад се не менја. Нивна правничка Диковска подви реп, се извини на сметнја и фати магла. Па лјуди божји, зашто не им смета млекара, пекара, железара, или теретара чак (што би реко Миле Паника, који због неговање на македонски јазик треба да го примат у МАНУ), него само наша Пивара им боде очи! Интервенцијата е имала чисто политичко-партиска позадина!
Данило К.: -Увек треба да се гледа у прошлост, као напр. Скопле за време Јустинијан Секонда или Душан Силни и негов камени мост где е марширала Скопска гјачка чета. Лугје не су били блесави, некој ствари некоме сметаат али ние ке го носиме крстот на нашата Голгота, док не постигнемо цилј. Иако со рурални опаш, ми смо СТАРИ СКОПЛЈАНЦИ, ко што вели песма “Дебар мала није шала, а бре шутче македонче”.
Во салата се разнесе урнебесен р’коплес, проследен с извици “Така е Данило, није шала!!”. Една корпулентна жена, пресегната преко ложата, изгуби равновесие и падна в партера. За штастие, не бе посериозно повредена. Помогнаха & да стане, а тја като се с’взе јаростно вресна “Гурнуше ме, мајку им простачку македонску!”.
Междувременно, дискусијата прод’лжи.
К.К.: -Мислам дека повекјето говорници грешат. Денес е 21-ви век, без владеенје на англискиот, човек е изгубен и како турист, научник, политичар, војник во Афганистан, секаде. Тој јазик стана средство за мегјународна комуникација.
П.П.; -Се согласувам со К.К., но би додал, дека ако е јазикот индикатор за идентитетот на еден народ, со прифакјане на чужди зборови, ке ни се случи да бидеме асимилирани. Веројатно нема да н# англизираат или американизираат, но сигурно е дека ке н# СРБИЗИРААТ. Нека ни е на здравје, да се кјердосаме!
Иницијаторката на фарсата Л.П. скокна като попарена:
-Не ве разбирам колега, збунета сум, како може по пат на замена на македонските со англиски зборови да се врши србизација на јазикот. Тоа нема логика! Тоа….- от в’збуда г’рлото & изс’хна, та почна да го губи глас’т. Искаше нешто да каже, но от устата & излизаха неартикулирани засипнати звукове.
Интервенираше П.П.: -Калма госпогјо Поповска, веројатно не сте паднале од Марс, зар не гледате и не слушате дека секидневно ни се упикуваат с# повекје ср’бизми во говорот? Еве например, на ова советуванје повекје се зборува на ср’бски од македонски. Вие го манипулирате народот, напагјате употреба на англискиот јазик за да ја прикриете србизацијата а со тоа и посрбувањето на Македонците.
М.П.: -Није точно! Господинот П.П. ги врегја присутните.
Уследи масовно негодување, гарнирано с безобразни епитети на адрес на П.П.
М.П. прод’лжи: Уствари дотични господин е оптерекјен со хипотеки од прошлоста, малте не од време на фашизамот. Та роба не е бренд и нема да го обузда развојот на македонски јазик ка стварни билингвизам.
Представник на владата: -Слажем се со мисленје на предходникот. На седница на Влада се расправаше за иста проблематика, а ово тродневно заседанје е први корак у тој правец. Следекји ке биде предлог за донесуванје закон, со кој ке се регулише употреба на англиски зборови, а трекји корак е јавно хапшенје на олигарси. То нема везе со јазикот, али због транспарентност ја експонирам агендата на Влада до крај на текукја година.
Прис’стваштите в универсалната почнаха да аплаудират. Некои крештеха “Браво мајсторе, други “Иду болји дани за језик, а црни за корупционаши”! наст’пи френетична в’одушевеност којато премина в с’рбокомунјарски транс. От звукопредавателите ечеше “Море сокол пие”, “Јовано, Јованке” и “Распукала Шар планина”. Сичките станаха на крака, започна општо прегр’штане и целуване, ширеха се ароми на разни парфеми помешани с вонј на пот и урина (вследствие на душевно-телесни секрети).
Помислех: К’де ли са Мисирков, Конески и другите великани да се придружат к’м евфоријата в Универсалната сала? В’зможно е Всевишнија да им е одобрил временно престојаване “долу”.
Но уви! От положително сигурен источник разбрах, че великаните престојават в Пек’ла, к’дето п’шкат в арании с врел катран. Как’в голем грех ли са направили, или п’к дедо Господ потпаднал под влијанието на бугарашите?!
Кимбилер?

Живко Аџија

http://www.tribune.eu.com/articles/3652.html