Морбус Муфтеджијакус

17.09.2007

Понеже с’вета не успејал, Светеца сугерирал да се примени мамката на Стојан Новакович за денационален перушинек като шарена македонистична л’жа. Това гарантирано пали с’штества с’с заечки, кокошкин и мисиркин ум. За голема срекја, намерила се мисирка која г’лтнала мамката на македонцките работи за величието на Ср’бија. Следователно, топлата клима е причина за “спорната” и за другите зони, кои доведоха до интегративните процеси, на обшта радост

Утрово постојано ми се врткаше во мислите ликот на пријателја патриот и кога к’м пладне излегох в цент’ра пред кафе ресторана “Дал фуфо”, набасах т’кмо на него. Сетне узнах че чрез телепатен флуид и јас с’м прис’ствал в мислите му. С’впадение или Божи знак? Ништо подобно, едноставно с’м имал пех (не че е досаден като д’рвеница, ами е голем инаетчија, та ме вади от такт).
Пос’решна ме с’с “Здравеј, што има ново?”.
-Ништо особено –отговорих резливо.
-Како бе ништо, ти четеш ли весници? Знаеш ли дека на следните избори наст’пваме с нова с’штинска партија и ке победиме.
Прозвуча ми како една воинствена песен от прогимназијалните дни “Ниј ште победиме, всички дружно кат в’рвиме”.
-Која партија, ДПМНЕ или НАРОДНА? –примених “шило”.
Какви ДПМНЕ и НАРОДНА –махна с р’ката- Тие са заскитани метероити в блуждаештија македонистичен космос. Истинска партија е ВМРО ВАРДАР. Ке победиме и веднага се приклјучваме к’м Б’лгарија.
Сега ми прозвуча како патриотски в’зклик. Поставих му доп’лнителен в’прос:
-Демек, ке ст’пиме ли тогава автоматски в ЕС и НАТО?
-Автоматски и веднага, а с ФИРОМ би се изначакали цела деценија- викна с глас што како г’рмотевица одекна на плоштада к’де обикновено е п’лно с народ.
Следих се. Вследствие на тукашната антиб’лгарска хистерија која како пандемија на птичи грип е фашизирала широките народни маси, лесно би могло да се случи, думите на патриота да провокират гневна реакција с физическа зав’ршница. Пази Боже от таквите с испран моз’к и имбецилизиран ум.
-Недеј толку да крештиш, не с’м глух –му подвикнах, но знаејки че каранјето не помага, поканих го на кафе в “Лондон”. Предполагах че како наша латица не е опериран от морбус муфтеджијакус, или како би казал Гоце Делчев “но што можем да правиме когато си сме б’лгари, та всички страдаме от една обшта болест”. Указа се че с’м бил во право понеже без двоуменје пријателја прихвана поканата.
Седнахме на поотдалечена маса и пор’чах две макијата. Дали от реконструираната обстановка на кафенето или от други причини, што впроче не е важно, патриота започна да говори с’с с’всем тих глас, почти с’с шепот.
-Цар Фердинанд е бил гробар на Б’лгарија през балканските и Европејската војна –каза, та като удостои Неговото величество с една мр’сна лепенка, прод’лжи- Без перде и гајле от историски отговорности, продал е коджа б’лгарски предели а населението им го хврлил в хипопотамската челјуст на асимилаторите.
-Не знаех че е имал такива хобии, гробар и хранител на екзотични животни- в’зразих.
-Имал много хобии и занаети, освен нај-необходнија, успешно да управлјава с повереното му царство. Особено умеел да распродава б’лгарски земи –прод’лжи с критиките, та като залепи оште една псувна на негов адрес, гневно се провикна- Как’в парадокс, представи си! Кога јареца седнал на б’лгарскија трон, между македонците станала неописуема еуфорија. Новородените м’жки деца кр’штевали с неговото име. Преди това традиционно са давани имена на славни б’лгарски императори като Крум, Аспарух, Борис, Асен и прочее. Наивните македонци очаквали че Фердинанд е от Бога изпратен месија, с’с задача да освободи и обедини сичките б’лгаре в една д’ржава. Но тој изневерил техните надежди.
-Како ги изневерил?- питах го, мак’р че знаех отговора.
-Ти чул ли си за “спорната зона” подарена на крал Пет’р?- бе неговија контрав’прос- Тја се протега от Куманово, чрез Скопие до Струга, и захвашта повече от трета част на днешната територија на ФИРОМ. С великодушнија си подар’к, Фери и Гешов са изјали бурека, бурек им за душата в Пек’ла.
-Ништо не се случва без причина –взех да го разубеждавам- В Белград и цела Шумадија зимите са много студени, от север вејат силни ветрове с’с снежни вијулици, та зиморничавите ни бракја с’рби решили да се придвижат к’м јужните краишта. Понеже Ниш, Вранја и целата долина на Б’лгарска Морава не ги е стоплила, хв’рлили око на Повардарието. Тук обаче се бл’снали с гранитен б’лгарски дух.
-Гранитен, ами како! – с в’зторг ме прек’сна пријателја.
Реших да примена специјална тактика:
-Растко Неманја, потом’к на албанскија род Нимани, се е јавил на с’н на крал Пет’р. Растко, промовиран в ср’бски светец Сава, пос’ветвал го е крал’т да отвори д’ржавната хазна та да изпрати в Македонија сто товари злато с което ке поср’бее б’лгарските сиромаси, кои от м’кот’рпни ангарии по турски чифлици, недохранени, болни и отпаднали духом лесно ште ги поткупјат (нали нема здрав дух в болникаво тело?). Понеже с’вета не успејал, Светеца сугерирал да се примени мамката на Стојан Новакович за денационален перушинек като шарена македонистична л’жа. Това гарантирано пали с’штества с’с заечки, кокошкин и мисиркин ум. За голема срекја, намерила се мисирка која г’лтнала мамката на македонцките работи за величието на Ср’бија. Следователно, топлата клима е причина за “спорната” и за другите зони, кои доведоха до интегративните процеси, на обшта радост.
-Ти бе започна с’с с’ништа да ме занимаваш! –реагираше тој- За какви обшти радости говориш тук? Напротив, положението бе покри с платно та жалеј.
-Не се с’к’лдисвај –опитах се с неколко седативни думи да го успокоја- Младите с’времени историци рехабилитираха царја и Иван Гешов с тезата че фамозната “спорна зона” е резултат на значителни демографски промени. В некои части от Западна Македонија, турците, албанците и ср’бите представлјавали до седемдесет насто от населението, докато б’лгарите едвам достизали тридесет процента.
-Што трупаш глупости! –нервозно в’зрази тој- нека твоите историци с’чинат поинаква етническа групировка, та на ср’бите ште отпаднат три насто. К’де е логиката на “спорната зона” когај там нашите били десет п’ти повечко от тех?! За Фердинанд нема амнестија, него требва да го с’ди небеснија трибунал.
Пред фактите и боговете м’лчат, а за мен, дума да не става. М’лкнах. Това като че го окуражи, та прод’лжи:
-Кога се е разбрало за пазарл’ка, скопскија револјуцинерен окр’г на ВМОРО и много македонски б’лгарски здруженија протестирали при Гешов, но без резултат. В’преки малкуто проср’бски елементи в Македонија, Белград с’с својата итра дипломација, различна от нашата анемична, успејал да издејства митрополија в Скопие. Ср’бскија скопски митрополит Фирмилијан в доклада си до минист’ра на в’ншните работи Сима Лазович се оплаквал “……..на денја на светото Богојавление, когато б’лгарите с’с своето множество народ, нарочно и напук изв’ршваха богојавленскија водосвет на самија Вардар в средата на града и с това подчертаха ср’бското ништожество пред наличието на ср’бскија митрополит….Ние в скопската епархија имаме над тридесет к’шти…всичко останало е на б’лгарска страна….”. И при таково положение Фердинанд продава и Скопие на ништожеството. Господи, има ли наказание на небето или и там владее корупција?!
-Много вода протекла по Вардар от тогава –подсетих пријателја- Народот се е изменил, днес кр’ст’т на Богојавление го хврлја архиепископот на МПЦ, опкр’жен с импозантна сурија ср’бомани и по некој УДБовски контраразузнавател, прославен екзекут’р на македонски бугараши. Ние требва покорно да се потчиним на новите обстојателства. Преклонена глава сабја не ја сече.
Тои се оглуши на моите указанија, особено на промените условени от времетечението, та си ја прод’лжи прикаската:
-През П’рвата балканска војна, с’с својата мегаломанија, Фердинанд ја хв’рли в ог’н Б’лгарската Армија, с цел да завземе Истамбул, халјуцинирајки да го пров’згласи за нова б’лгарска столица и там да б’де т’ржествено коронисан за император. Даже, нарач’л парадна калјаска с неколко чифта липицанери. Неговите аздисл’ци к’рваво ги плати отечеството с повече десетици хилјади загинали синове и изгубени територии в които населението почти исцело е асимилирано. Кажи ми сега, кој е гробар’т на Македонија?
-Цар Фердинанд и неговата сервилна камарила- отговорих с чувство на вдигнато бело знаме.

Живко Аџија

http://www.tribune.eu.com/articles/3706.html

Верно е за мегаломанията на Фердинанд. Той е символ на национална катастрофа. Обаче аз такива хора харесвам - залагат всичко или нищо.
Ами реално погледнато политиката му да мачка с всички сили балканските съседи щеше да се окаже много печеливша и да обедини българите в империя на балканите, ако нашите "велики" съюзници бяха удържали победата ...
Господ понякога е несправедлив